Ο Γαβριήλ Αραμπατζής, είναι διπλωματούχος ηλεκτρολόγος μηχανικός και μηχανικός υπολογιστών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου και κάτοχος δύο μεταπτυχιακών τίτλων – Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Ειδίκευσης σε Τεχνολογίες Συστημάτων Μικροηλεκτρονικής και Πληροφορικής από το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και Μεταπτυχιακό στα Τεχνοοικονομικά Συστήματα (Διατμηματικό Πρόγραμμα από το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, το Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και το Πανεπιστήμιο Πειραιώς).

Εργάστηκε στο εργαστήριο επεξεργασίας εικόνας και πολυμέσων του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, στο Εθνικό Ίδρυμα Νεότητας και η τρέχουσα θέση του είναι στο Οικονομικό Επιμελητήριο της Ελλάδας.
Έχει διδάξει πληροφορική σε σχολεία δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης ως μόνιμος εκπαιδευτικός (ΑΣΕΠ 2000), σε Στρατιωτική Σχολή, σε ΙΕΚ, σε ΚΕΚ, στο ΤΕΙ ΠΕΙΡΑΙΑ, στο Κέντρο Εκπαίδευσης Ενηλίκων (Κ.Ε.Ε.) Ηλιούπολης και στα Κέντρα Δια Βίου Μάθησης Καισαριανής, Δάφνης – Υμηττού και Ζωγράφου.

Έχει συμμετάσχει ως εισηγητής σε επιστημονικά συνέδρια, ημερίδες και ως ερευνητής σε Ελληνικά και Ευρωπαϊκά ερευνητικά προγράμματα.

Έχει συμμετάσχει στην κατάρτιση προγράμματος εκπαίδευσης ενηλίκων με θέμα «Κατάρτιση αιρετών εκπροσώπων πρωτοβάθμιας Τοπικής Αυτοδιοίκησης στις νέες τεχνολογίες Πληροφορικής και Επικοινωνιών» καθώς και στην εκπαίδευση αυτών στο Ινστιτούτο Τοπικής Αυτοδιοίκησης . Έχει συμμετάσχει ως μέντορας στο crowdhackathon #smartcity κατά τα έτη 2017 και 2018.

Έχει διατελέσει:

• δημοτικός σύμβουλος Ηλιούπολης από τον Ιανουάριο 2007 έως και τον Αύγουστο του 2014,
• πρόεδρος της Δημοτικής Κατασκευαστικής Επιχείρησης του Δήμου Ηλιούπολης (ΔΕΚΕΗΛ) το 2007,
• αντιδήμαρχος τεχνικών υπηρεσιών του Δήμου Ηλιούπολης το 2008 και το 2009,
• αντιπρόεδρος του Πολιτιστικού Κέντρου και της Δημοτικής Βιβλιοθήκης του Δήμου Ηλιούπολης το 2010,
• αντιπρόεδρος της επιτροπής ποιότητας ζωής του Δήμου Ηλιούπολης το 2013 και το 2014,
• μέλος του Δ.Σ. του Κέντρου Αγωγής Φροντίδας και Αλληλεγγύης Δήμου Ηλιούπολης “ΠΑΥΛΟΣ ΠΕΝΤΑΡΗΣ”. από το 2011 μέχρι και το 2014.
• Συμπαραστάτης του Δημότη και της Επιχείρησης από το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Ηλιούπολης  από το 2014 μέχρι και το 2018

Η Πόλη που θέλω, όραμα και επιθυμία!

Μια πόλη καλύτερη, είναι το αυτονόητο δικαίωμα όλων μας. Μια τέτοια πόλη, ορίζεται και καθορίζεται από αντικειμενικά κριτήρια και όχι από τους κατόχους της επαγγελματικής αλήθειας.

Αυτή η πόλη, φυσικά, δεν είναι βγαλμένη από κάποιο ονειρολόγιο και δεν κατασκευάστηκε, σε ουτοπιστικής τεχνολογίας, εργαστήρια. «Η Πόλη που θέλω», είναι μια έννοια υπαρκτή, αρκούντως ρεαλιστική και εύλογα πραγματοποιήσιμη και βέβαια, ούτε πρόκειται για μια ακόμα επιθυμία μου ή ακριβοθώρητου ενδιαφέροντος, σκέψη!

Πρόκειται για μια αναγκαιότητα που απαιτεί το σήμερα και το αύριο!

Που , τελικά απαιτεί η ίδια η ζωή !

Αναζητούμε μια Πόλη με γοητεία. Χωρίς πλήξη ή ασφυξιογόνα … χαρίσματα, με ανατρεπτικές απαντήσεις στα «πρέπει , στα πως και στα γιατί». Μια νέα αφορμή, «Η Πόλη που θέλω» : ελπίδας και προσδοκίας.

Υπεύθυνη!  Σύγχρονη!  Ασφαλή!

Να την περπατάς και να σου προσφέρει ευκαιρίες. Να μπορεί να σου ξυπνήσει μια ρομαντική διάθεση και να μένεις έκπληκτος , από την ευρηματικότητα της. Να σε προλαβαίνει και όχι να βρίσκεσαι σε οδυνηρές αντιπαραθέσεις μαζί της για τα ελλείμματα και τις αδυναμίες της. Να σε συγκινεί, σταθερά, προσφέροντας σου το ενδιαφέρον και την αγάπη της, και όχι μια σχέση δουλείας και υποταγής.

Σίγουρα, «Η Πόλη που θέλω», θα μπορεί ή θα πρέπει να μπορεί, να συνδυάζει την αλήθεια και κυρίως, να μη σου δημιουργεί στο κάθε γιατί που τη ρωτάς, περισσότερα ερωτηματικά από τις απαντήσεις που σου δίνει.

Μια τέτοια πόλη, « Η Πόλη που θέλω», πρέπει να γίνει και η δική μας!

Σήμερα η Πόλη μας είναι αυτό που είναι και όχι αυτό που θα ακουστεί από τα χείλη των ειδικών και των ενδιαφερομένων. Γι αυτό οφείλουμε να κάνουμε μια στάση στην πραγματικότητα. Να μετρήσουμε τα «μεγάλα, τα μικρά» , αλλά και την καθημερινότητα.

Η κρίση μας, όμως, χρειάζεται μια νέα δυναμική! 

Κι αυτό, γιατί, προβάλλει έντονα ένα νέο, απαιτητικό αίτημα αναζήτησης, αν θέλουμε « Η Πόλη που θέλω» να μην ταυτιστεί με μεγαλοστομίες, αχρείαστους μεγαλοϊδεατισμούς ή από υποψιασμένες σκοπιμότητες.

Δεν λιθοβολεί «Η Πόλη που θέλω» το χθες και δεν επικυρώνει αμαρτίες , αδυναμίες, παραλείψεις και … ανεκπλήρωτες υποσχέσεις!

Μετρά, όμως, τα αποτελέσματα του χθες και επιλέγει μια αναβαθμισμένη αφετηρία εκκίνησης, με εντελώς νέο περιεχόμενο και ουσία.

«Η Πόλη που θέλω», δεν μαρτυρά συγκλονιστικές ανατροπές, μα επιδιώκει, ένα ατέλειωτο χαμόγελο κατανόησης, αξιοπρέπειας , έμπνευσης, συνεργασίας, δράσης , για μένα και σένα, πέρα από τα σημερινά συμβατικά, χιλιοειπωμένα, δεδομένα και, με παρρησία , ομολογεί για την αναγκαιότητα μια νέα διαδρομή.

Τελικά, «Η Πόλη που θέλω» είναι μια ενδιαφέρουσα φιλοδοξία , για ΝΕΟΥΣ, που , η ματιά τους στο μέλλον, έχει περίσσευμα από αξιοσημείωτες απαιτήσεις και δεν ακουμπάει σε συμβιβασμούς, σε υστεροβουλίες και διατεταγμένες ισορροπίες!

ΝΕΟΙ, που μπορούν και αντέχουν με μεγαλύτερα όρια σκέψης και δράσης, που μπορούν τους μεγάλους διασκελισμούς, κάτι που απαιτεί το σήμερα, αλλά, κυρίως, το αύριο! Πολύ ενδιαφέρον παρουσιάζει να κάνουμε ένα βήμα μπροστά, μια νέα εσωτερική διαδρομή, εμπνευσμένοι από το στιλπνό που προσφέρει απλόχερα, μια νέα, από ΝΕΟΥΣ, πρόταση , για να αποφύγουμε – επιτέλους ! – τη μετέωρη , στατική , πολυδοκιμασμένη επιλογή , με σύνθημα, για μας, « Η Πόλη που θέλω, όραμα και επιθυμία!»

Γαβριήλ Αραμπατζής