Η 14η Σεπτεμβρίου έχει καθιερωθεί από το ελληνικό κράτος ως Ημέρα Εθνικής Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας από το τουρκικό κράτος με τον νόμο 2645/1998 (ΦΕΚ 234/Α/13-10-1998). Η εισηγητική έκθεση αναφέρει, μεταξύ άλλων, ότι: «οι σφαγές, λεηλασίες και η προσφυγιά που ακολούθησαν, αποτελούν το αποκορύφωμα μιας συστηματικής προσπάθειας εξόντωσης του ελληνικού στοιχείου από τα χώματα της Μικρά Ασίας, που έβαλε τέρμα στην τρισχιλιετή παρουσία του στην πέραν του Αιγαίου Ελλάδα, μια περιοχή όπου αναπτύχθηκε η ωριμότερη φάση του ελληνικού πολιτισμού[…]» Η πρώτη φάση της Ελληνικής Γενοκτονίας ξεκίνησε το 1914 στην Ανατολική Θράκη όπου ολόκληρες ελληνικές κοινότητες εκδιώχθηκαν βίαια από τη χώρα ή απελάθηκαν στο εσωτερικό της Μικράς Ασίας. Σύμφωνα με τα στοιχεία που συγκεντρώθηκαν από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, 774.235 Έλληνες το 1918 είχαν απελαθεί από τα σπίτια τους και πολλοί από αυτούς είχαν ήδη μεταφερθεί στο εσωτερικό της Τουρκίας. Η περίοδος 1919-1922, η δεύτερη φάση της Ελληνικής Γενοκτονίας, αποτέλεσε συνέχεια της πολιτικής για την εξόντωση των Ελλήνων και ολοκληρώθηκε με την πυρπόληση της Σμύρνης και με μια μεγάλης κλίμακας σφαγή του ελληνικού πληθυσμού της πόλης. Έτσι έκλεισε και ο κύκλος της παρουσίας των Ελλήνων στη μικρασιατική γη μετά 35 αιώνες δημιουργικής παρουσίας. Τα θύματα της Ελληνικής Γενοκτονίας την περίοδο 1914-1923, συνολικά, υπολογίζονται από τις μέχρι τώρα έρευνες ότι ανέρχονται σε 1.000.000 – 1.500.000 εκατομμύριο ψυχές.
Ο επικεφαλής
της δημοτικής παράταξης
“Η Πόλη που θέλω”
Γαβριήλ Αραμπατζής